Vanmorgen eerst gekeken hoe laat we de boot naar Vancouver moeten hebben. Het vliegtuig vertrekt om 13.20 uur, we moeten om 10.20 inchecken en kunnen dus niet de boot van 9.00 uur nemen, die komt pas om 10.30 uur aan. Het wordt daarom de boot van 7.00 uur en dat betekent dat we om half 5 op moeten aangezien we ook de 32 km naar de ferry moeten rijden. We reserveren online een plaats en moeten daarom ook nog een uur van tevoren aanwezig zijn. Maar je kunt niet riskeren dat de boot vol is, dan mis je het vliegtuig.
Het zonnetje schijnt en de temperatuur loopt op naar een graad of 20. We beginnen met een wandeling langs de havens. Grote boten, kleine snelle bootjes, woonboten, watervliegtuigen en ook zeesterren die in het heldere water te zien zijn.
Daarna lopen we het Parliament Building binnen. Het is een neogotisch gebouw dat net op tijd voor het diamanten troonjubileum van Koningin Victoria werd voltooid. Voor het gebouw een standbeeld van de koningin en bovenop het gebouw een verguld standbeeld van kapitein Vancouver.
Het is opvallend hoe relaxed het ook hier allemaal is. Er staat wel een soort beveiligingsbeambte voor de deur, maar die wenst je vriendelijk goedemorgen. Geen mens die zich er druk over maakt dat je met een camera naar binnen gaat, je kunt rustig fotograferen. Er gaan ook twee groepen Japanners naar binnen, daar zijn er hier heel veel van. Het gebouw is van binnen aardig om te zien, met een mooie koepel in de centrale hal. Daar bevindt zich ook een antieke indianenboot. Een eindje verder is een vertrek met een schilderij van koningin Elisabeth met haar Philip. Iedereen gaat voor dat schilderij op de foto, ook ik...Vraag niet waarom, je hebt gewoon het gevoel dat je dat doen moet.
We gaan het Royal British Columbia Museum bekijken, maar drinken eerst koffie met wat erbij in het museum café. Ook hier alles heel relaxed. Maak rustig foto's van alles wat je ziet, gebruik alleen geen flitser. Het is er niet al te licht, dus onze camera's worden op de proef gesteld. Het museum is werkelijk schitterend ingericht. Mooie belichting, fantastische opstellingen, goede informatie, kortom een belevenis. We vinden vooral de geschiedenis en cultuur van de indianen uit het noordwesten interessant. Dan wel van voor de tijd dat de blanken kwamen. Na ruim 2 uur zijn we eigenlijk nog niet helemaal uitgekeken, maar buiten is nog meer te beleven dus maken we nog even een rondje in de museumwinkel waar René een petje met native voorstelling voor zijn verzameling aanschaft en verlaten het museum. 
Tijd voor het bekijken van een paar kerken. Daar hebben we er in Canada nog niet veel van gezien. Eerst de Anglican Church met een prachtig gebrandschilderd raam achterin. Er wordt een soort pianoconcert gegeven, maar een aardige mevrouw vertelt ons dat we rustig rond mogen lopen. Daarna de St Andrews Cathedral. Van buiten een aardig gebouw, van binnen ruim en verder gewoon een kerk.
Een blik op de antique row, waar antiekwinkeltjes te vinden zijn. Een bezoek aan het Bay Shopping Centre, voltooid in 1990 en mooi en licht met een leuke klok, een bijzondere lift en prachtige winkels.
Op een terrasje nemen we iets te drinken en daarna lopen we weer richting hotel, maar wel langs de haven, want daar is het zo gezellig. In een souvenirwinkeltje koop ik een klein totempaaltje. Kitsch natuurlijk, maar toch wel beschaafd en uitstekend geschikt voor mijn verzameling op het kastje boven.
Om half 5 zijn we terug op de hotelkamer en werk ik de weblog bij.
De volgende blog zal pas geschreven worden als we weer thuis zijn.Dat wordt nog hard werken; alle foto's bekijken, bewerken, indelen, de overbodige verwijderen, Picasa albums maken en digitaal fotoboeken samenstellen.
Een blik op de statistieken voor dit reisverhaal leert dat er meer dan 700 keer gekeken is en vanuit de landen Nederland, Duitsland, Frankrijk, Amerika en Indonesië.
Dinsdagavond, 28 september
Magnolia Hotel in Victoria, dinsdagavond:
Magnolia Hotel in Victoria, dinsdagavond:
We hebben ter ere van de laatste avond heel lekker gegeten in het uitstekende restaurant van het hotel. Daarna nog even een wandeling langs het water en foto's gemaakt van het verlichte Parliament Building. Terug op de kamer wacht daar een fles champagne, cadeautje van het hotel ter gelegenheid van ons 40-jarig huwelijk. Heeft het reisbureau waarschijnlijk doorgegeven en best wel bijzonder dat het ene hotel daarop reageert en het andere niet.
We rijden de boot af en gaan richting vliegveld. Even vragen we ons nog af hoe we bij Hertz terechtkomen om de auto in te leveren. Maar gelukkig staan er al snel borden met Car Rentals, zodat het allemaal heel simpel is. Er loopt een mannetje om de auto heen om te controleren of we hem onbeschadigd terug brengen. Het was een prima auto, waar we meer dan 3700 km mee hebben gereden. Het is erg prettig om met een goede en grote auto in Canada rond te rijden, want er moeten bergen beklommen worden en het wegdek is niet altijd even geweldig onderhouden. Met een grote auto gaat dat allemaal net wat comfortabeler. En aan de automaat zijn we helemaal gewend. René ziet dat voor onze volgende auto ook wel zitten, maar ik vind schakelen meer echt autorijden, dus dat wordt vast nog een discussiepuntje. Gelukkig is onze eigen auto nog niet zo oud, dus voorlopig hoeven we ons er nog niet druk over te maken.
Op het vliegveld lopen al veel Nederlanders rond die met hetzelfde vliegtuig mee moeten. We hangen een beetje rond en gaan vroeg inchecken. Tot onze verbazing wordt de handbagage van René helemaal uitgeplozen, na controle met een soort elektrische stok. Glad vergeten dat daar een kurkentrekker met mesje in zit en dat is ten strengste verboden. De kurkentrekker blijft dus achter in Canada...
We stijgen op en kunnen nog een mooie laatste blik werpen op Vancouver en op de bergen.
In het vliegtuig blijken voor ons een jonge man en een jonge vrouw te zitten met hun zoontje van rond de 1 jaar. Die ziet zo'n vliegtuig helemaal niet zitten en zet het 2 uur achter elkaar op een brullen. Dat paps en mams hem met veel gedoe en geschud stil proberen te krijgen, helpt ook niet erg.
Om half 8 landen we op Schiphol en nemen de Zuidtangent naar Haarlem. Nog een stukje in de regen lopen en dan.... thuis!
Een sms-je naar de kinderen om te melden dat we veilig thuis zijn. En even de buren laten weten dat ze niet ongerust hoeven te worden als ze gerommel in ons huis horen, want we zijn er weer. Dan een kopje lekkere sterke koffie uit onze eigen koffiemachine, dat hebben we gemist. Koffers uitpakken en was uitzoeken, post doorkijken en reclame weggooien.
Het is nu 12.10 uur en ik schrijf de allerlaatste blog.
We hebben een fantastische vakantie gehad; heel veel gezien. Totaal anders dan Europa. De eerste dagen hadden we nog niet het ware 'Canada-gevoel'. We vonden het stuk van Vancouver naar Manning Provincial Park niet zo interessant, ondanks de beroemde langgerekte fruitstallen in de vallei van de Fraser delta. Vlak en ontzettend rommelig. Maar naarmate we verder kwamen werd de natuur steeds spectaculairder. En van de natuur moet Canada het hebben, want de culturele toeristische attracties stellen niet veel voor. Als Europeanen zijn we denk ik een beetje verwend. Bij ons hoef je echt niet aan te komen met één vervallen oud huis waar 75 jaar geleden een boer gewoond heeft en dat aan te kondigen als een toeristische attractie.
Informatie is overal te krijgen, variërend van de supermarkt tot de hotels en de Canadese uitvoering van de VVV. En op echt alle strategische plaatsen staan ruim opgezette nette gratis toiletten. Canada is een geweldig land voor hikers, overal zijn korte en lange wandelingen uitgezet. En elke Canadees heeft wel een neef, oom, kennis, betovergrootvader die van oorsprong Nederlander is/was. De Canadezen zijn beleefde chauffeurs, ze houden afstand en geven voetgangers altijd voorrang. Ze houden zich echter niet altijd aan de maximumsnelheden. De mensen zijn redelijk aardig en behulpzaam, maar zo vriendelijk als iedereen altijd roept, dat hebben we niet echt meegemaakt. De koffie is volgens onze smaak niet te drinken, de espressomachines blijken bij nadere beschouwing vaak niet in bedrijf of geven mierzoete variaties. Verse broodjes zijn een zeldzaamheid, zoete broodjes met van alles erop en erin en alles wat daarop lijkt zijn er in overvloed.
De indeling van de reis was aardig goed. Ik heb het niet zo op die erg luxe hotels; kil en ongezellig. Liever zit ik meer tussen de mensen in kleine hotelletjes of in een blokhut. René heeft minder moeite met al die koele zakelijke efficienty.
Op Vancouver Island hadden we wel wat langer willen blijven; er is daar heel veel moois te zien. We zijn blij dat we onze vakantie beëindigden in Victoria. Deze stad beviel ons beter dan Vancouver en op deze manier namen we een goede laatste herinnering aan Canada mee naar huis.
Het blijft natuurlijk zo dat ieder de dingen op zijn eigen manier beleeft, maar dit is ons verhaal.
Woensdagmorgen, 29 september:
Half 5, de telefoon gaat, de wake up call!
Snel onder de douche en vlug-vlug aankleden. Alles in de koffers proppen. Dat gaat niet zo makkelijk als op de heenreis, toen alles nog netjes opgevouwen en schoon was. Maar het lukt, alles zit in 2 koffers en 2 stuks handbagage. Onze auto is al voorgereden en in het donker gaan we op weg naar de boot die om 7 uur afvaart en ons van Vancouver Island naar het vasteland brengt. We zijn blij dat we gereserveerd hebben, want al zijn we vroeg, er staat al een hele rij auto's. De overtocht verloopt gladjes, de zon komt op en het is mooi, windstil weer.We rijden de boot af en gaan richting vliegveld. Even vragen we ons nog af hoe we bij Hertz terechtkomen om de auto in te leveren. Maar gelukkig staan er al snel borden met Car Rentals, zodat het allemaal heel simpel is. Er loopt een mannetje om de auto heen om te controleren of we hem onbeschadigd terug brengen. Het was een prima auto, waar we meer dan 3700 km mee hebben gereden. Het is erg prettig om met een goede en grote auto in Canada rond te rijden, want er moeten bergen beklommen worden en het wegdek is niet altijd even geweldig onderhouden. Met een grote auto gaat dat allemaal net wat comfortabeler. En aan de automaat zijn we helemaal gewend. René ziet dat voor onze volgende auto ook wel zitten, maar ik vind schakelen meer echt autorijden, dus dat wordt vast nog een discussiepuntje. Gelukkig is onze eigen auto nog niet zo oud, dus voorlopig hoeven we ons er nog niet druk over te maken.
Op het vliegveld lopen al veel Nederlanders rond die met hetzelfde vliegtuig mee moeten. We hangen een beetje rond en gaan vroeg inchecken. Tot onze verbazing wordt de handbagage van René helemaal uitgeplozen, na controle met een soort elektrische stok. Glad vergeten dat daar een kurkentrekker met mesje in zit en dat is ten strengste verboden. De kurkentrekker blijft dus achter in Canada...
We stijgen op en kunnen nog een mooie laatste blik werpen op Vancouver en op de bergen.
Om half 8 landen we op Schiphol en nemen de Zuidtangent naar Haarlem. Nog een stukje in de regen lopen en dan.... thuis!
Een sms-je naar de kinderen om te melden dat we veilig thuis zijn. En even de buren laten weten dat ze niet ongerust hoeven te worden als ze gerommel in ons huis horen, want we zijn er weer. Dan een kopje lekkere sterke koffie uit onze eigen koffiemachine, dat hebben we gemist. Koffers uitpakken en was uitzoeken, post doorkijken en reclame weggooien.
Het is nu 12.10 uur en ik schrijf de allerlaatste blog.
We hebben een fantastische vakantie gehad; heel veel gezien. Totaal anders dan Europa. De eerste dagen hadden we nog niet het ware 'Canada-gevoel'. We vonden het stuk van Vancouver naar Manning Provincial Park niet zo interessant, ondanks de beroemde langgerekte fruitstallen in de vallei van de Fraser delta. Vlak en ontzettend rommelig. Maar naarmate we verder kwamen werd de natuur steeds spectaculairder. En van de natuur moet Canada het hebben, want de culturele toeristische attracties stellen niet veel voor. Als Europeanen zijn we denk ik een beetje verwend. Bij ons hoef je echt niet aan te komen met één vervallen oud huis waar 75 jaar geleden een boer gewoond heeft en dat aan te kondigen als een toeristische attractie.
Informatie is overal te krijgen, variërend van de supermarkt tot de hotels en de Canadese uitvoering van de VVV. En op echt alle strategische plaatsen staan ruim opgezette nette gratis toiletten. Canada is een geweldig land voor hikers, overal zijn korte en lange wandelingen uitgezet. En elke Canadees heeft wel een neef, oom, kennis, betovergrootvader die van oorsprong Nederlander is/was. De Canadezen zijn beleefde chauffeurs, ze houden afstand en geven voetgangers altijd voorrang. Ze houden zich echter niet altijd aan de maximumsnelheden. De mensen zijn redelijk aardig en behulpzaam, maar zo vriendelijk als iedereen altijd roept, dat hebben we niet echt meegemaakt. De koffie is volgens onze smaak niet te drinken, de espressomachines blijken bij nadere beschouwing vaak niet in bedrijf of geven mierzoete variaties. Verse broodjes zijn een zeldzaamheid, zoete broodjes met van alles erop en erin en alles wat daarop lijkt zijn er in overvloed.
De indeling van de reis was aardig goed. Ik heb het niet zo op die erg luxe hotels; kil en ongezellig. Liever zit ik meer tussen de mensen in kleine hotelletjes of in een blokhut. René heeft minder moeite met al die koele zakelijke efficienty.
Op Vancouver Island hadden we wel wat langer willen blijven; er is daar heel veel moois te zien. We zijn blij dat we onze vakantie beëindigden in Victoria. Deze stad beviel ons beter dan Vancouver en op deze manier namen we een goede laatste herinnering aan Canada mee naar huis.
Het blijft natuurlijk zo dat ieder de dingen op zijn eigen manier beleeft, maar dit is ons verhaal.
