Gisteravond ging de regen over in sneeuw! We bekeken het vanuit onze hotelkamer met enige verbazing. Wat zouden de komende dagen ons brengen?
We besluiten naar Lake Louise te rijden, we zien wel wat het weer gaat doen. We nemen de Bow Valley Parkway. Onderweg is het landschap betoverend. We zien bergen die gisteren totaal onzichtbaar waren en de sparren zijn bedekt met een laag sneeuw. Een hert staat aan de kant van de weg, pootjes in de sneeuw, neus in de zon. Het is al weg voor de camera kunnen pakken.
We stoppen bij de Johnston Canyon Trail. Een wandeling van zo'n 2 km over een smal pad langs de Bow river. De smalle snelstromende rivier zie je soms in de diepte lopen en soms wandel je er naast.
Opeens zit er een gat in het pad; een grote den is er dwars doorheen gevallen. Gelukkig is het pad in tact gebleven en na een grote stap over het gat kunnen we weer verder. aan het eind van het pad is een bruggetje dat leidt naar een piepklein tunneltje. Natuurlijk zijn we nieuwsgierig genoeg om het tunneltje door te lopen. De beloning is een waterval die met donderend geweld naar beneden gaat. Echt geweldig! En het ruikt hier ook zo lekker door de sparren.
Je kunt nog 5 km verder de berg op lopen, maar dan moet je ook weer 5 km terug en we hebben nog meer op het programma staan. We keren dus terug en genieten zodoende voor de tweede keer.
Na een kopje koffie gaan we weer richting Lake Louise. Maar onderweg is het vaak zo mooi dat we vele stops maken. Heel bijzonder is het om de berken met goudgekleurde bladeren tegen de achtergrond van sneeuw en donkergroene sparren te zien. De sneeuw is snel aan het verdwijnen en de ontdooiende sneeuw roetsjst van de takken af.
Er is ook een plaatsje dat Lake Louise heet en dat is best verwarrend als je de weg zoekt naar het meer. Uiteindelijk bereiken we het winkelcentrum dat vlakbij Lake Louise is gevestigd, een dankbaar inkooppunt voor toeristen. We halen lekkere verse broodjes. Op de parkeerplaats verderop bij het meer lijkt het wel of alle toeristen van Alberta hier naar toe zijn gekomen. Maar het is hier allemaal ruim en open, dus de drukte valt al snel niet meer op.
Lake Louise ligt er sereen en blauw/groen bij.
De kleur is te danken aan kleine deeltjes silt, dat alle kleuren absorbeert, behalve die in de reeks van blauw. Het meer ligt 1725 m boven de zeespiegel. We kijken onze ogen uit naar de weerspiegeling van de bergen in het water. Later wordt de weerspiegeling verstoord door mensen die een kano huren en over het meer peddelen en nogal wat rimpelingen veroorzaken. Gelukkig hebben wij onze foto's al gemaakt!
Aan de oever ligt het Chateau Fairmont Lake Louise. Een gigantisch hotel dat al in 1890 werd opgericht. Als je een wandeling langs de oever maakt, raakt het hotel gelukkig al snel uit het zicht, hoewel het hier op de een of andere manier toch wel lijkt te passen door de bouwstijl.
Maar behalve Lake Louise is hier ook onder meer Lake Moraine, zo'n 12 km verderop. Andere meren zijn alleen bereikbaar via trails van vele kilometers. Zulke lopers zijn we niet en we gaan dus richting Lake Moraine. Was Lake Louise al prachtig, Lake Moraine is in onze ogen nog mooier. Niet het meer op zich, maar wel de omgeving die bestaat uit hoge besneeuwde bergen, 10 pieken op een rij. Wel heel bijzonder als je bedenkt dat deze bergen in de pre-historie op de bodem van de oceaan lagen. Je ziet duidelijk de verschillende lagen die de diverse tijden door miljoenen jaren heen aangeven.
Op de terugweg naar Banff gaat de zon al lager staan en het licht wordt mooier. De kleuren van de Indian Summer komen mooi uit.
Terug in Banff concluderen we dat het een geslaagde dag was.
Wauw, het ziet er weer fantastisch uit allemaal. Een beetje regen en sneeuw zal volgens mij de pret niet drukken!
BeantwoordenVerwijderenGroet
BAR