Vandaag blijven we nog in Jasper, wat trouwens een heel gezellig klein plaatsje is ondanks het wat meewarige commentaar in de reisgidsen. Er is een hoofdstraat met heel veel kleine leuke winkeljes en restaurantjes.
We halen een vers stokbrood voor de lunch. Boter, kaas en ham hebben we nog en het blijft in de achterbak allemaal redelijk goed in de geleende handige koeltasjes. Het zijn behoorlijke zoetekauwen hier, je wordt overspoeld met bananen- en blauwe bessenbroodjes en aan roombroodjes, donuts in alle smaken en koolhydratenbommen van grove granen met honing en noten ook geen gebrek. Ze kijken je dan ook wat bevreemd aan als je alleen met een droog stokbrood bij de kassa staat.
Voor vandaag hebben we een boottocht op het Maligne Lake staan, 44 km van Jasper. Van tevoren weten we al dat het te veel dollars gaat kosten voor het gebodene, maar soms moet een mens niet te veel nadenken en zich gewoon als toerist gedragen.
Het meer is beroemd sinds ene Mary Schäffer in 1908 in een bootje over het meer voer en tegen iedereen riep dat het fantastisch was. En daar is natuurlijk Spirit Island, het meest gefotografeerde groepje bomen van West-Canada. Het eiland, eigenlijk piepklein schiereilandje, is alleen per boot te bereiken.
We schepen in met een groep Duitsers. Gelukkig laat hun reisleider het aan de gids over om het een ander over Maligne Lake te vertellen. De grootste diepte is 97 m, het wordt gevoed door de gletsjers van de de bergen Leah Peak, Samson Peak en Mount Paul aan de linkerkant en Mount Charlton, Mount Unwin, Mount Mary Vaux en Llysfran Peak aan de rechterkant. Maligne Lake ontstond nadat een grote aardverschuiving een natuurlijke dam creëerde in de vallei. De dam voorkwam dat smeltwater van de gletsjers weg kon stromen.
De dichte bebossing rondom het meer is min of meer een probleem. Er komt te weinig licht en lucht op de grond en daardoor groeit er maar weinig voedsel voor de wilde dieren. De weinige open plekken worden dan ook zorgvuldig beheerd. Bovendien staan de dennen en sparren elkaar ook in de weg; jonge boompjes krijgen weinig kans om te groeien.
We gaan met een aardig vaartje over het meer, bekijken de bergen rondom en stoppen bij Spirit Island waar we even de benen mogen strekken. In onze ogen is het echt volkomen belachelijk dat dit groepje onooglijke bomen zo beroemd is, hoewel de omgeving prachtig is.
Na Maligne Lake eten we ons stokbroodje op en gaan de weg terug richting Jasper. Nu nemen we de tijd om even een stop bij verschillende uitkijkpunten te maken.
De Athabasca river vertoont veel droge plekken, je kunt er wadlopen. De naar goud verkleurde bomen langs de oever maken het toch tot een levendig geheel.
We gaan naar de eveneens bekende meren Le Beauvert, Mildred, Annette en Edith. Al deze meren liggen vlakbij Jasper.
We beginnen bij Le Beauvert, een heel groot meer met een golfresort. De baan ligt er mooi bij. In Canada is er geen mens die met een golftaskarretje loopt, laat staan met een golftas over de schouder. Alles wordt met van die elektrische karretjes gedaan. Op die manier kun je golfen tot je 102de...
De omgeving is werkelijk prachtig, met heel veel snelle eekhoorntjes en vooral veel rust, ondanks de golfbaan. Maar alles is zo weids opgezet dat mensen totaal in het niet vallen.
In het meer zwemmen heel veel Canadese ganzen die niet schrikken van een paar wandelaars.
We rijden langs Mildred Lake en het een stukje verderop gelegen Lake Annette. Tenslotte is er nog Lake Edith, heel mooi stil en sereen. Even een foto gemaakt.Hierna keren we terug naar het hotel. Ik ga aan de weblog werken en René kijkt in onze presidentiële suite naar honkballen op een excellente LG tv met gigantisch Full HD scherm .
En we moeten natuurlijk ook nog in de Jacuzzi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten